Oliver Laric – Hundemensch (2018)
Oliver Laric (Innsbruck, 1981, woont en werkt in Berlijn) richtte in 2006 het kunstblog VVORK op, dat dagelijks een beeld van een kunstwerk toonde, plus de link naar de site waar het vandaan kwam. De site speelde in op de immense beschikbaarheid van beeld op het internet. In 2009 plaatste Laric er zijn video-essay Versions op, een manifest dat aantoont dat hergebruik van beelden van alle tijden is en dat ook een kopie een – geheel eigen – waarde heeft voor een cultuur.
Op die gedachte stoelt ook zijn beeldhouwkunst. Typische kenmerken van het digitale domein, zoals eenvoudige reproduceerbaarheid, eindeloze variatiemogelijkheden en razendsnelle verspreiding, worden door hem naar de fysieke ruimte gehaald. Van historische beeldhouwwerken uit diverse (kunst-)historische musea maakt hij eerst 3D-scans en vervolgens fysieke reproducties. De 3D-data die hij daarbij creëert, stelt hij beschikbaar op zijn website threedscans.com. Niet alleen laat Laric zijn kunst onderdeel uitmaken van de hedendaagse share-cultuur, hij ondermijnt ook de notie van de authenticiteit van het kunstwerk.
Larics opvatting dat authenticiteit niet gebonden is aan één realiteit of verhaal, en dat vorm op oneindig veel manieren kan worden geïnterpreteerd, gecombineerd en gemodificeerd, toont hij met zijn sculpturen waarin mensvormen met die van dieren verweven zijn. Deze werken zijn niet afkomstig van bestaande sculpturen. Geïnspireerd door objecten en afbeeldingen van antropomorfe gedaantes, daterend uit de periode van de prehistorie tot aan de 19e eeuw, maakt hij tekeningen waarvan vervolgens 3D modellen worden gemaakt.
Voor Hybrids maakte hij een transparante sculptuur van een UV-bestendige kunststof, genaamd Crystal Clear. In de 60 cm hoge sculptuur herken je een hybride vorm van mens en hond. Aan de binnenkant van de sculptuur, die hol is, bevinden zich een kikker, een oor en een krab. Voor de productie maakte Laric eerst 3D-prints van de verschillende vormen, toen een scan van deze gecombineerde prints. Op basis van een 3D-print van deze scan werden uiteindelijk klassieke mallen gemaakt werden. Hierin werd het uiteindelijke beeld gegoten. Het gaat hier om een zeer hybride productieproces, waarbij digitale en analoge technieken door en langs elkaar heen zijn toegepast.
Metamorfose en transmogrificatie, het proces van complete vormverandering om zich aan veranderende omstandigheden aan te passen, is wat Laric fascineert en wat hij met digitale technologieën verbeeldt. Kunstgeschiedenis en technologie, verleden en toekomst, vallen samen in Larics universum, waarin vorm en inhoud volledig samenvallen en chronologie geen rol meer lijkt te spelen.