Camille Henrot (FR)

Camille Henrot - Dropping the Ball (2016)
Delirious (2019)
Fotografie Gert Jan van Rooij

Camille Henrot - Dropping the Ball (2016)

Camille Henrot (1978, FR) werd in de internationale kunstwereld op slag bekend met haar werk Grosse Fatigue (2013), die haar op de Biënnale van Venetië van 2013 een Zilveren Leeuw opleverde voor de meest veelbelovende jonge kunstenaar. In de video, waarin ze op visueel en auditief hypnotiserende wijze het ontstaansverhaal van de aarde en de evolutie probeert samen te vatten, wordt historische wetenschap vermengd met scheppingsverhalen uit verschillende religies. Op een soundtrack van hiphop-beats en spoken word wisselen beelden van computerschermen elkaar in razend tempo af.

Ook in andere werken gebruikt Henrot de esthetiek van accumulatie en overdaad, kenmerkend voor dit digitale tijdperk waarin mensen zelf verbanden moeten zoeken in de datavloed. In haar film-, teken-, schilder-, installatie- en beeldhouwkunst verbindt ze de internetwerkelijkheid met aspecten uit haar talloze inspiratiebronnen: astronomie, archeologie, culturele antropologie, religie, mythologie, technologie en kosmologie. Op die manier wil ze haar publiek laten nadenken over de systemen van kennis, classificatie en representatie die bepalen hoe we naar de wereld kijken en deze proberen te begrijpen.

In DELIRIOUS toonde Henrot Dropping the Ball (2016), een bronzen beeld dat zich ergens tussen figuratie en abstractie bevindt. Het werk maakt deel uit van een reeks grote bronzen beelden die de dagen van de week representeren, in dit geval de maandag, een dag die we veelal associëren met enige emotionele labiliteit maar ook met een hoopvol nieuw begin. Een cartoonesk dik beentje rust triomfantelijk op een voetbal, bovenop een winnaarstribune geplaatst. De maandag lijkt goed begonnen. Maar het andere beentje blijkt gespalkt.
Het idee om voor iedere dag van de week een beeld te maken ontstond vanuit het gegeven dat dagen overeen komen met één omwenteling van de aarde om zijn eigen as, en maanden voortvloeien uit de positie van de maan - in één jaar cirkelt de aarde rond de zon. De week daarentegen is een puur menselijke uitvinding, die we desalniettemin sterk ervaren als een cyclus van opbouw en afbouw, hoogtepunten en dieptepunten.