Vincent Olinet (FR)

Nature Morte
02.09.2017

Vincent Olinet – Nature Morte (2017) camera Sookoon Ang, edit Dorothée Meddens

Vincent Olinet – Nature Morte (2017) fotografie Gert Jan van Rooij

De Oude Warande is bekend terrein voor Vincent Olinet (Lyon, 1981, woont en werkt in Parijs). Dit park, het best bewaarde Barokke sterrebos van Nederland, is de perfecte omgeving voor zijn vaak monumentale sculpturale werken, die even droomachtig als verleidelijk zijn. Zijn buitenproportionele beelden, van alledaagse dingen zoals lipsticks en taartjes in glanzende zuurstokkleuren, hebben een grote aantrekkingskracht. Maar al gauw dringt zich de diepere betekenis op die achter de werken schuilgaat. De reuzentaarten zijn scheefgezakt en morsig, de lipsticks smoezelig uitgelopen. De zinnelijke ervaring van de fabuleuze glimmende gebruiksvoorwerpen slaat snel om in het scherpe besef van verval, vergankelijkheid en desillusie.

Voor Lustwarande ’08 - Wanderland ontwierp hij een hemelbed, in Rococo-stijl en met pastelkleurige weelderig gedrapeerde gordijnen. Hij liet het prinselijke bed drijven in de met waterlelies bedekte vijver van het park. Een beeld uit een sprookjesboek. Het drijvende hemelbed werd al snel overgenomen door planten en dieren en rotte langzaam weg.
Deze in het oog springende, artificiële toevoeging in de natuur kon onmogelijk aan de aandacht van passanten ontsnappen en heeft ongetwijfeld menig wandelaar verrast.

Dat was nu heel anders. Nature Morte (2017) was maar zeer beperkt houdbaar. De entourage was echter vergelijkbaar en riep wederom beelden op van aristocratische grandeur uit vervlogen tijden. Bezoekers van Brief Encounters ‘17 waren getuige van een koninklijk banket, een uitstalling van het meest sierlijke en fijnste kristalwerk – van ijs. Wijnglazen, taartplateaus, fruitschalen en bloemenvazen waren door Olinet in ijs gegoten en gevuld met wijn, bloemen en bevroren fruit. Inspiratie voor de vormen vond hij in het extreem gedetailleerd geslepen kristal van fabrikant Baccarat in noord-oost Frankrijk en dat van fabrikant Corning, in de gelijknamige stad in de VS.

Duidelijk was dat de compositie van ijsvormen, gevuld met wijn, bloemen en bevroren fruit, in korte tijd in een wirwar uiteen ging vallen en resulteerde in een nieuwe compositie. Met de titel Nature Morte verwees Olinet dan ook niet in de eerste plaats naar een stilleven, wat de woorden in het Nederlands betekenen en wat het werk in feite ook is, maar juist naar de letterlijke vertaling, dode natuur. Alles gaat voorbij, zeker ook dromen gegoten in ijs. Het publiek was betoverd en aan de grond genageld. Ruim twee uur lang bleven mensen naar de installatie kijken, die langzaam smolt in de warme nazomerzon.

Vincent Olinet – Pas encore mon histoire (2008)
Lustwarande ’08 – Wanderland
Fotografie Dirk Pauwels