Lionel Estève (FR)

Lionel Estève - One (2017)
Disruption – Remapping Nature (2017)
Fotografie Gert Jan van Rooij

Lionel Estève - One (2017)

De kunst van Lionel Estève (Lyon, 1967, woont en werkt in Brussel) is speels, kleurrijk en gemaakt met goedkope, alledaagse materialen en eenvoudige technieken. Maar met engelengeduld en in absolute perfectie uitgevoerd.
Estève gebruikt draad, rietjes, knopen, kralen en verf en combineert deze tot minnelijke sculpturen of luchtig bewegende mobiles. Die laatste zijn schatplichtig aan de kinetische kunst, in het bijzonder van Alexander Calder. Estèves muurtableaus van duizenden gekleurde post-it klevertjes of gelatine blaadjes roepen juist de Nul-beweging en de reliëfs van Jan Schoonhoven in gedachten, door de suggestie van beweging door het platte vlak.

Vaak gebruikt Estève ook materialen die hij vindt in de natuur. Van planten die hij droogt en samenperst maakt hij collages die hij met waterverf beschildert. En uit rivieren haalt hij mooie ronde gladde stenen. De keien worden vervolgens met pastelkleurige waterverf beschilderd tot op dezelfde hoogte als waarin ze in het water lagen, en zodanig naast elkaar gelegd dat de galerievloer net de bedding van de rivier lijkt. Voor weer andere, vergelijkbare stenen maakt de kunstenaar uiterst subtiele omhulsels. Hij omwikkelt ze met dun katoenen, nylon of plastic draad in een fraaie geometrische structuur van driehoekjes. De simpele toevoeging van gekleurd draad maakt een ordinaire rivierkei tot een begeerlijk object. Daarin schuilt de aantrekkingskracht van Estèves oeuvre. Met eenvoudige maar virtuoos toegepaste middelen verleent hij simpele vormen grote esthetische waarde.

In zijn werk voor Disruption heeft de kunstenaar de verheerlijking van de natuur tot in het extreme doorgevoerd. Voortbordurend op recent werk, waarbij hij boom- en plantenbladeren, van klein tot reusachtig, verguldt en deze vervolgens tegen een galeriewand presenteert, bewerkte hij in De Oude Warande de omtrek van een boomkruin deels met bladgoud. Net als normale blaadjes bleven de vergulde bladeren groeien tot ze in de herfst van de boom vielen. Zo maakte Estève de ervaring van de schoonheid van zo iets gewoons, maar tegelijkertijd ontzagwekkends, overweldigend. De gevallen vergulde bladeren mochten door het publiek meegenomen worden.