Antti Laitinen (FI)

Antti Laitinen – Broken Landscape (2017)
Disruption – Remapping Nature (2017)
Fotografie Gert Jan van Rooij

Antti Laitinen - Broken Landscape (2017)

In de praktijk van Antti Laitinen (Raahe, Finland, 1975, woont en werkt in Somerniemi, Finland) worden stukken bos tot in de kleinste bestanddelen ontleed en als puzzelstukjes weer in elkaar gelegd, en zelfgemaakte ijsblokken als arctische ijsschotsen in een zomers warm meer gelegd. Het menselijk ingrijpen in de natuur met vaak onvoorspelbare afloop is het centrale motief in Laitinens werk. Meestal bestaan die ingrepen uit extreme fysieke inspanningen die ook grote mentale kracht vergen.

In een zelfgemaakte boot van boomschors voer de kunstenaar van Finland naar Estland, als eenzame romanticus, zich overgevend aan de absurditeit van het menselijk verlangen. Zonder voedsel of kleren verbleef hij vier dagen in een bos, onhandig manoeuvrerend als het zogenaamde zelfredzame oerwezen dat de mens nooit meer zal zijn in deze robotiserende wereld vol ecologische problemen.

Het nostalgische natuurideaal wordt onderuit gehaald, maar op humoristische wijze en met respect voor alle leven. Laitinens praktijk past in de tradities van experimentele performance kunst, maar spreekt ook tot de Finse nationale identiteit die in belangrijke mate wordt gezien in relatie tot de Finse ongerepte natuur.

Tegelijkertijd sluiten sommige werken aan bij het actuele debat rond die nationale identiteit. Voor It’s My Island droeg Laitinen zandzakken de Baltische zee in om een eiland te creëren. Zoals vaak het geval, is ook dit werk een met foto’s en video’s gedocumenteerd arbeidsintensief experiment, waarbij de verschillende stadia van opbouw net zo belangrijk zijn als het eindresultaat. Na drie maanden sjouwen stak een zandbankje boven de waterspiegel uit, groot genoeg voor de kunstenaar om op te zitten. Een nieuw land, bewoond door één burger.

Voor Disruption bewerkte Laitinen een boom - als ultiem symbool van natuur, onmisbaar voor al het leven op aarde. De takken van de boom waren met behulp van ijzeren staven met elkaar verbonden en op tal van plekken waren delen van takken weggezaagd, waardoor een voor Laitinens oeuvre typerende surrealistische aanblik ontstond. Een gedeconstrueerde en vervolgens gereconstrueerde boom. De boom als kunstwerk van door mensenhanden gemanipuleerde natuur.